Weer thuis

Ha, we zijn weer thuis. Niet dat het voor ons nou zo nodig moest maar 100 dagen is 100 dagen en dat hebben we bijna op het uur af gered. De plotse omslag naar nazomer zorgde toch wel voor een lichte kriebel om wat drogere en warmere plekken op de zoeken en dan is de eigen stee uiteindelijk de beste plek. We zijn inmiddels alweer door velen welkom terug geheten en dat geeft ook een aangenaam warm gevoel.
Wennen is het altijd na een vakantie, meteen weer stofzuigen, een véél grotere afwas en de kakofonie aan nieuws in krant en op tv bijvoorbeeld. Maar het meest moeten we toch wennen aan de vergevorderde staat van de herfst die tot weinig buitenactiviteit uitnodigt. Nou is er binnenshuis genoeg te doen zoals al het opgestuurde en meegenomen materiaal te sorteren, te rubriceren en te archiveren en plakboekklaar te maken ( het aloude analoge knip-en-plakwerk) Niet te vergeten de bijna vierduizend foto's die nog door een strenge selectie moeten om een presentabel beeldverhaal van onze reis te maken.
Terugkijkend kunnen we niet anders zeggen dan dat we een prachtige reis hebben gemaakt. Wat voor velen bekend terrein is, was voor ons anglofielen (om het nog maar eens te benadrukken) een ware ontdekkingsreis. Andere landschappen, ander eten, andere mensen en gewoonten, andere inzichten. Zo wordt het Frans een "makkelijke" taal als je je daarmee met Italianen kunt verstaan. Of dat wij in Nederland het alleenrecht op fietspaden hebben. In Frankrijk en Italië doen ze moedige pogingen iets aan te leggen naast de openbare weg maar dat strandt al gauw na 50, 100 , hooguit duizend meter met catastrofale gevolgen voor de niet-oplettende fietser. Daarentegen de Voies Vertes, over oud spoor of langs kanaal zijn, om het maar even Frans te houden, superbe!
Wat betreft het weer hebben we geluk gehad. Erg veel met de noordoostelijke tot noordwestelijke stroming mee kunnen fietsen wat ons tot aan Bordeaux erg goed uitkwam. Weinig dagen gehad dat het te heet was om te fietsen, wat we natuurlijk tegen beter weten in wel deden maar toch niet goed beviel. En het aantal echte regendagen, afgezien van de buitjes, is blijven steken op drie. Geen slechte score voor 100 dagen op pad.
Het meest tevreden zijn we natuurlijk over het feit dat we het einddoel gewoon gehaald hebben, op eigen pedaalkracht en geen meter gesmokkeld.

Onze terugreis begon met het vertrek bij Ria en Wim uit Monforte d'Alba op zaterdag. Na een lange frisse afdaling een stuk door het vlakke land van de Po-vlakte. Met de zon op de rug Turijn bereikt. Op het station kaartjes voor ons tot in Nederland en voor de fietsen tot aan Bazel kunnen regelen voor maandag en dinsdag. Zondag Turijn verkend. Lopend over de pleinen en onder de galerijen door en stukken met de tram rondgereden. Voor de laatste keren genoten van de Italiaanse keuken. De treinreis verliep zeer voorspoedig. Het overstappen in Milaan, Bazel en Utrecht ging zonder problemen. Voldoende ruimte voor de fietsen, zodat we zelfs de bepakking steeds konden laten zitten! Overdag door Italië en Zwitserland en met de City- Night "slapend" door Duitsland. Om 11 uur dinsdagochtend zaten we bij Mem in Steenwijk aan de koffie! Het ophalen van de vele herinneringen kon beginnen.
Cinquecento eindstand: 35

Aantal campings: 75
Totaal gefietst: 5066 km