En Provence

Bij Sėte, het einde van de Canal du Midi-route, komen we in een soort overgangsfase terecht; lagunes, strandwallen en moerasgebieden, voorbodes van de echte Camargue.
Naast weer het vinden van ons eigen pad, wat hier een scala aan mogelijkheden biedt, komen we ook weer regelmatig door de leukste Franse dorpjes met hun wir-war-weggetjes en altijd wel een kerk uit de XII ième Siecle of eerder. En bij de wijnbouwcoöperaties is het druk met aanleverende tractoren en de lucht zwaar van de vers te persen druiven.
En ja hoor, de spetterende wildepaardenkuddes en de roze wolken flamingo's, we hebben ze allemaal gezien, op ansichtkaart. Het is toch een soort extended Wieden, elke keer verwacht je de toren van Sintjansklooster te zien, maar in plaats daarvan komen zilverreigers en rijstvelden langs.
Om de gigagglomoratie van Marseille te vermijden trekken we landinwaarts en komen door een leuke variatie aan landschappen. Naast de wijnbouw en de vele exotische gewassen zijn er de werkelijk grasgroene velden waarvan het ons nog niet helemaal duidelijk is wat er wordt verbouwd. Er is geen afrastering dus geen weiland maar 't is wel vochtig door bevloeiing. Daar zijn ze hier wel sterk in: irrigatie. Van kanalen tot wel twintig meter breed tot kleine stroompjes langs de kant van de weg, overal hoor je het water ruisen. En het volgende moment fiets je door de droogste olijfboomgaarden !
Zoals ze in Aix-le-Provence trots zijn op hun Paul Cézanne weten ze in Arles erg te pronken met z'n maatje van Gogh. 't Blijven toch andermans veren.
Als we 's morgens een stadje binnenrijden voor de koffie, komen we regelmatig midden in een markt terecht. Een druk en sociaal gebeuren. Veel lokale producten, mooi uitgestald. Olijfolie, wijn, kaas, honing en natuurlijk groente en fruit. Kleine uitstallingen van bijvoorbeeld alleen allerlei soorten tomaten, noga of geitenkaasjes. Of een mevrouw met een tafeltje met twintig doosjes aardbeien, netjes in twee rijen gerangschikt. Wij scharrelen dan meestal een lekkere picknick bij elkaar die we wat later op een mooi plekje, bijvoorbeeld onder een olijfboom, oppeuzelen.
Het korten van de dagen is nog wel wennen. We zitten al vaak aan de koffie met schienvat in haand.
2CV - R4: 41 - 54