Grensoverschrijdend

De Azurenkust bereiken we na een aantal pittige etappes door het hart van de Provence. We zien de bekende berg van Paul Cézanne aan ons voorbijtrekken zoals er in de loop van de dagen wel meer hoge rotspartijen de revue passeren. We zitten weliswaar in de Alpes-Maritimes maar veel hooggebergte hebben we nog niet gezien. Wijzelf stijgen net boven de 500 meter, om zo van het ene in het andere rivierdal te komen. Even indrukwekkend als de Montagne Ste-Victoire van Cézanne is het roodbruine massief van Roquebrune, dan zou je willen dat je de wandelschoenen mee had en nog wat dagen extra. Die kleur komt hier erg veel voor. We komen door dalen waar complete bergwanden verwijderd zijn , het blijkt om het altijd kostbare bauxiet te gaan.
Bij Fréjus/St.Raphaēl wordt het menens met de Middellandse Zee , de jachthavens rijgen zich aaneen en wat er in ligt wordt alleen maar groter naarmate we noordoostelijker trekken. Het is hier dichtbevolkt en dichtbebouwd, op de meest onmogelijke plekken staat nog iets tegen de rotswand geplakt. Maar de kroon spant toch wel Monaco, daar is zoveel bovenop elkaar gebouwd, je wordt er geen wijs meer uit. We waren er bijna als een mol onderdoor geschoten .Eén afslag gemist en we vlogen weer een tunnel in met zelfs ondergronds de rotondes. We hebben vast een stukje van het Formule 1 circuit gedaan maar geen herkenningspunten gezien. Gelukkig nog wel net op tijd een vlaggetje kunnen scoren, door even de groeten te doen!
De zomer is weer helemaal terug. Blauwe lucht van opstaan tot aan de schemering. Het blijft ook 's avonds heerlijk warm. 's Morgens is de tent nog droog, zodat we snel kunnen inpakken en alweer vroeg op de fiets zitten. Slapen doen we ondanks het vroege opstaan genoeg door de snel invallende duisternis.
De grond is meestal hard, zelfs bezaaid met gravel of stenen. De haringen moeten er met een steen worden ingeramd. In Cagnes-sur-Mer stonden bij de acceuil zelfs emmers met klauwhamers en draadnagels van wel 15 cm. klaar voor gebruik. Ook dat is service! En het kan nog leuker; op de eerste camping in Italië staan we op baksteen.
De grens over is meteen alles anders: terrassen tegen de hellingen, totaal andere bewegwijzering, geheel ander aanbod in de winkels en ga zo maar door. Gelukkig hebben ze wel de standaardmaat remblokjes, daar waren we erg hard aan toe.
Tot aan Italiaanse grens 4439 km. gefietst.
Op 69 campings gebivakkeerd.
Eindstand: 2CV - R4: 46 - 60
Begin Topolinotelling: 5